Konkursy

„Fotofizyka” i „Fotomatematyka” 2019

            Konkursy - fotograficzno-fizyczny „Fotofizyka” i fotograficzno-matematyczny „Fotomatematyka”- zostały rozstrzygnięte. Cieszymy się, że dzieci i młodzież z naszej szkoły potrafią dostrzec matematykę i fizykę w otaczającym nas świecie.

Oto lista zwycięzców.
 

Konkurs „Fotofizyka”:
1. Natalia Kiełbicka 8a
2. Jakub Gneza 5c
3. Lena Kaczmarska 4a

Serdecznie gratulujemy!

Organizatorzy:

dr B. Tyszka-Skorek
mgr U. Wilk
mgr inż. Ł. Libuda

 

Natalia Kiełbicka

 

- tytuł: „Krążek Newtona"

- okoliczności i sposób wykonania zdjęcia:

Zdjęcia wykonałam podczas wykonywania doświadczenia „krążek Newtona”.

Kolorowe kartki (czerwona, pomarańczowa, żółta, zielona, niebieska, jasno niebieska, fioletowa) pocięłam na trójkąty tak, by z wszystkich kawałków stworzyć koło i przykleiłam do wcześniej przygotowanego koła. Zrobiony krążek wprawiłam w szybki ruch obrotowy, tak aby nie było widać kolorowych trójkątów. Cała powierzchnia wydaje się być koloru białego, chociaż na zdjęciu widać jak mieszają się kolory.

Dlaczego tak się dzieje?

W oku następuje bezwładność wzroku, czyli opóźnienie w czasie między powstaniem wrażenia wzrokowego, a bodźcem wywołującym to wrażenie. To dzięki takiemu zjawisku mamy wrażenie ciągłości ruchu obrazów filmowych. Przy szybkim obracaniu się krążka nie widzimy więc poszczególnych obrazów dysku ale w jednej chwili oko otrzymuje bodźce od wszystkich sektorów przesuwających się przez miejsce, na które patrzymy. Otrzymując bodźce pochodzące z różnych sektorów, a więc z różnych czopków siatkówki niemal równocześnie człowiek widzi barwę białą lub inną barwę mieszaną.

- tytuł: „Napięcie powierzchniowe"

- okoliczności i sposób wykonania zdjęcia:

Zdjęcia wykonałam podczas wykonywania doświadczenia „napięcie powierzchniowe”.

Do szklanki nalałam wody i na powierzchni wody powoli układałam igły. Chociaż ciała te zbudowane są z metalu to pływają po wodzie, ponieważ siły przyciągania między molekułami cieczy tworzą na jej powierzchni błonę, która utrzymuje niezbyt ciężkie przedmioty. Zjawisko to zwane jest napięciem powierzchniowym.

 

- tytuł: "Soczewka niesferyczna”

- okoliczności i sposób wykonania zdjęcia:

Zdjęcie wykonałam podczas wykonywania doświadczenia „niesferyczne soczewki”

Do szklanki nalałam wodę, a za szklanką ustawiłam książkę.

Gdy umieściłam książkę blisko napełnionej szklanki, powstał obraz powiększony i zniekształcony.

W niektórych układach optycznych stosuje się właśnie soczewki niesferyczne, ograniczone innymi powierzchniami, na przykład cylindrycznymi lub hiperbolicznymi. Takie soczewki otrzymamy napełniając wodą naczynia o różnych kształtach.

 

Jakub Gneza

 

ROSA

– osad kropelek wody na ochłodzonym podłożu powstały w wyniku kondensacji  pary wodnej zawartej w atmosferze, tzn. gdy temperatura spada, to w punkcie rosy (tj. temperatury, w której para wodna w powietrzu się nasyca) para zaczyna skraplać się w postaci kropelek wody.

KONDENSACJA (SKRAPLANIE ) – zjawisko zmiany stanu skupienia, przejścia substancji z fazy gazowej w fazę ciekłą. Przeciwieństwo parowania. Skraplanie może zachodzić przy odpowiednim ciśnieniu i w temperaturze niższej od temperatury krytycznej. Zestaw parametrów; ciśnienie i temperatura, dla których rozpoczyna się proces skraplania nazywany jest punktem rosy.

Kondensacja wiąże się ze zmniejszeniem odległości między cząsteczkami substancji. Spadek temperatury powoduje, że cząsteczki poruszają się wolniej. Siły oddziaływania między nimi wzrastają, aż do momentu uzyskania nowego stanu równowagi. Zachodzi przy tym wydzielanie energii w postaci ciepła. Cząsteczki tworzą zwartą masę, jednak nie powstają między nimi trwałe wiązania charakterystyczne dla ciał stałych.

Proces skraplania zachodzi inaczej, gdy w gazie znajdują się zanieczyszczenia. Mogą one być zarodkami rodzących się kropel lub utrudniać powstawanie cieczy. Zależności fizyczne opisujące kondensację mają bardzo skomplikowane rozwiązania. Jeżeli jakieś zjawisko jest bardzo zależne od procesu skraplania, to trudno jest symulować jego przebieg.

 

Lena Kaczmarska

„Barwna u-ciecz-ka”
(gęstość cieczy; woda ma mniejszą gęstość niż barwnik, więc można obserwować jak piękne wzory tworzy barwnik w wodzie zanim zmiesza się całkowicie z wodą)

 

 

„Nocna tęcza”
(zjawisko dyfrakcji; dzięki światłu świeczki światło białe zostało rozszczepione na barwy; na płycie obserwujemy widmo światła białego)